عشق از سویی می آید که آب می بَردَش، و مدام در گوش اش، وجدان زندگی را واگویه می کند. این عشق در کانون قلب یک انسان می روید، اما نه صرفاً برای اجابتِ خواهشِ دیگری، یا میلی برای تسکین عمیقِ دردها، بلکه یک سرکشیِ دیوانه وار که نقاطِ منفصلِ یک زندگی را نه با هوش، بلکه با شهود به هم می پیوندد، و زنجیری بنا می کند از احساس های متنوع، و قطراتی از آفرینش های جُزیی که در کل شهری را می سازند که آینده و فرجامی خوش دارد، شهری در صمیمیت با جهان، و کوچه هایی که در آن علف می رویند و انسان در نجیب ترین حالت اش می زیید. ( یادداشت های ادبی ـ فلسفی).

لبان ات مرطوب است

گونه ات

لنگرگاهی بارانی.

از جامه ات درخششی پیداست

آفتابی در پَسِ پوست ات

که صورت ام را

با چهره ات آشناتر می کند.

*

برای تو می نویسم

که از شب هایم می گذری

یا داستان هایم را

می نوشی.

برای تو می نویسم

در پیکری آزاد

چرا که از آزادی

فرشته ای محجوب بافته ای.

*

لبان ات رطوبتی چسبنده دارد

خیابان ام را می مَکمی

و کوچه هایم را...

فایل صوتی عاشقانه هشت از کتاب مجموعه اشعار رئوف آهوقلندری. با صدای رئوف آهوقلندری

موسیقی از سهراب پورناظری

نوشتن دیدگاه