لذت سادیستیک از آن جایی که ساده به دست می آید و قابل دسترس است، رایج نیز هست. تنها خطرِ آن می تواند مواجهه با دیگرانی باشد که مقابلِ شخص به ایستند، و او را به چالش بکشند. لذت سادیستیک را فارغ از هر گونه تلاش می توان کسب کرد، و همین جنبه ی راحت طلبانه است که باعث رواج اش می شود. ما در زمینه ی زندگی عملی هماره با چالش هایی جدی مواجه ایم که وصول به مقصود را منوط به تلاش و همت بسیار می کند. شما برای این که به لذتی پایدارتر برسید، و احساس رضایت کنید، ناگزیرید هم هدفمند باشید، و هم سخت تلاش کنید. این دو یعنی رنج. چرا که "هدف" چیزی است که ما به آن نرسیده ایم، و تمنای تحقق اش را داریم، و "تلاش" یعنی کار کردن، تمرین کردن، انرژی خود را صرف چیزی کردن، تکاپوی چیزی را کردن. این رنج، مقدمه ی کسب لذتی واقعی است.
ولی در لذت سادیستیک شخص تابع رنج نیست، فقط در طلبِ لذت است. یعنی لذتی که فارغ از هر گونه تلاش و همت قابل دسترسی است. چنین لذتی فقط یک زمینه و بستر می خواهد، و آن هم ساحتِ اجتماعی و رابطه با دیگران است. چرا که سادیسم در قالب رابطه با دیگران خودش را نشان می دهد، و شخص فاقدِ رابطه، شخص فاقدِ لذت است. بنابراین در لذت سادیستیک هم گرایش به جمع شدید است، و هم نفی جمع. هم شخص بی تابانه در جستجوی رابطه ی اجتماعی است، و هم رابطه را به گَند می کِشد. برای چنین فردی دیگری هماره یک قربانی است، و کسی است که باید تحقیرش کند، تا خودش را به نحو مطلوبی اثبات کند.
به نظر می رسد بزرگترین تنبیه برای چنین شخصی محرومیت از رابطه ی اجتماعی است. این محرومیت موجب می شود گرایش سادیستیک با مانعی جدی روبرو شود، و در فرایندی بازگشتی به خود فرد باز گردد. پس ما می توانیم مانع ارضای لذت سادیستیک دیگری شویم، ولی اگر شخصی مازوخیسم یا خودآزار باشیم، ارضای لذت سادیستیک را برای دیگری تسهیل می کنیم.
خودآزارها معمولاً طعمه ی مطلوبی برای دیگرآزارها هستند. وقتی فرد تمایلی بیمارگون به سرزنش و ملامت خویش داشته باشد، غالباً با شخصی رابطه ی بیمارگون خواهد داشت که او را تحقیر و تنبیه می کند. فرد خودآزار، از تحقیر و تنبیه خویش توسط دیگری لذت می برد، و این لذت را می توان لذت خودآزارانه یا مازوخیستیک نامید. این دو لذت غالباً جنبه ی شهوی دارند، و با تمایل جنسی قرین می شوند. رابطه ی جنسی با یک شخص مازوخیتسیک، یعنی رابطه ی توأم با تحمیل درد و خشونت؛ او یک معاشقه ی متعادل را بر نمی تابد، و برایش چنین رابطه ای فاقد لذت است. رابطه ی جنسی با یک شخص سادیستیک، یعنی رابطه ی توأم با اِعمال درد و خشونت؛ بنابراین او نیز یک معاشقه ی متعادل را بر نمی تابد و برایش چنین رابطه ای فاقد لذت است. تحریک پذیری جنسی در هر دو این اشخاص تابعی از فرایند تولید درد، تنبیه و خشونت است.