هیچ چیز با این لحظه برابری نمی کند، زیرا وزنِ لحظه هاست که آن ها را درخشان تر می سازد، و به نظر می رسد سنگینی این لحظه، به سَبُکی هر چه بیشتر آن یاری کرده است. ما ضمن آن که در سکوت نشسته ایم، در  یاخته ی بی وزنی از زمان نیز جاری هستیم، ضمن آن که غَشای خاک احاطه مان کرده است،  در ظرفیتِ  زِهدانی بارور می شویم که اصلِ قطره ها، قانونِ مُحکمِ آن را می نویسد، ضمن آن که در هوا رسوخ کرده ایم، با باد از خاک بر می خیزیم و به خاکی دیگر در تپه ای دیگر هجرت می کنیم. انتقال های رهایی بخش این چنین اند؛ سال ها کوشیده ایم و کار کرده ایم تا دَمی آرامش را تجربه کنیم، ولی اکنون در یافته ایم آرمیدن در کار کردن نیست، بلکه در زیبا عمل کردن است (یادداشت های ادبی ـ فلسفی).

دلتنگی‌های آدمی را
باد ترانه‌ای می‌خواند،
رویاهایش را
آسمان پر ستاره نادیده می‌گیرد،
و هر دانه برفی
به اشكی نریخته می‌ماند.

سكوت سرشار از سخنان ناگفته است؛
از حركات ناكرده،
اعتراف به عشق‌های نهان
و شگفتی‌های بر زبان نیامده.
در این سكوت،
حقیقت ما نهفته است.
حقیقت تو
و من…

فایل صوتی شعر سکوت سرشار از ناگفته هاست با صدای رئوف آهوقلندری

نوشتن دیدگاه